In alle eerlijkheid: het liefst breng ik iedere seconde van elke dag thuis door. Omringd door mijn eigen spulletjes en snuisterijen. En sinds COVID vind ik het óók nog eens heerlijk om er zo lang mogelijk als een onverzorgde sloeber bij te lopen in een tacky tracky. Maar ja, soms brengt het leven je tóch ergens anders en dat betekent in het geval van door m’n werk aan de andere kant van de wereld. En dan voel ik me plotseling ineens als een avontuurlijke wereldburger zonder dan ook maar een greintje angst.

Voor de nuance moet ik vanzelfsprekend even melden dat ik níet werkzaam ben voor een reisbureau in spannende Azië-reizen, want hoppend in een backpack zal je mij nooit aantreffen. Het gaat hier uiteraard om RTL Boulevard en persreisjes naar voornamelijk Los Angeles, Londen of in dit geval… New York. In een verre van shabby accommodatie, tot in de puntjes geregeld en ook nog eens met een beetje zakgeld. Maar wel in m’n uppie, op zo’n moment toch echt een plus.

Het was twintig jaar geleden dat ik überhaupt voor de laatste keer in The Big Apple was geweest. Ground Zero was nog een rommeltje en het was toen zó enorm koud dat enigszins comfortabel door Manhattan struinen niet écht tot de mogelijkheden behoorden. Ditmaal was het echt totaal anders, want ik mocht voor RTL Boulevard de wereldpremière van Scream VI verslaan, inclusief een rondje interviews met castleden zoals Courteney Cox en Jenna Ortega.

Die gebeurtenissen speelden zich allemaal in een relatief ruim tijdbestek van elkaar af, dus had ik de luxe om maar liefst vier dagen in New York rond te banjeren. Op elke dag stond wel iets voor werk gepland, maar was er ruim genoeg tijd om er ook lekker speels op uit te gaan. En aangezien het dus niet m’n ontmaagding was, kon ik de standaard toeristische trekpleisters makkelijk overslaan. Ik wilde maar een paar dingen echt zien: de beroemde trappen van Carrie Bradshaw uit Sex and the City en And Just Like That en daarna door na het volgende (opvallend dichtbij zijnde) legendarische plekje: het appartementencomplex van Monica, Rachel, Joey en Chandler.

Maar daarmee was mijn Friends-experience nog niet voorbij, want een paar uur ná het interview met Courteney -Monica- Cox, begaf ik me naar de daadwerkelijke Friends Experience. Werkelijk dé plek voor iedere fanaat van de sitcom, want zo’n beetje alle echte spulletjes van de set zijn daar verzameld. Wat nou Guggenheim, dit was het enige museum waar ík wilde zijn. Met als kers op de trifle: de huiskamers van Monica én die van Joey in vol ornaat opgebouwd. Inclusief de bekende hal. Toen ik dáár binnenliep slaakte ik binnensmonds een klein gilletje uit. Of fuck it, misschien schreeuwde ik het wel gewoon hardop uit van hysterie. Maar dan één keer probably.

En dan was er nog die laatste avond in New York. De avond van de daadwerkelijke wereldpremière van Scream VI. Daar stond ik dan, met een Amerikaanse cameraploeg tussen de tientallen schreeuwende paparazzi op de roder loper. Ik heb niet enorm vaak het gevoel dat ik leef, maar dit was er eentje van. Ik deed vrolijk mee en bleef maar gillend vragen om een quote voor Dutch television terwijl ik de grote sterren hoorde beslissen: ‘who cares about Holland?!’ En rustig doorliepen zonder te kijken. Gaf allemaal niets, want niet alleen had ik m’n interviews tóch al gedaan, ik had de tijd van mijn leven. En toch twee vragen kunnen stellen aan Kevin Williamson, die niet alleen verantwoordelijk is voor Scream, maar ook voor mijn lievelingsserie ever: Dawson’s Creek.

Toen het moment was aangebroken om naar huis te gaan, wás het ook echt het moment om naar huis te gaan. Mijn voeten deden zeer van het waggelen door The City (had ook de verkeerde sneakers mee, stom), ik wilde man en kind dolgraag weer zien en had daarnaast enorm de behoefte aan het niet hebben van een triljoen mensen om me heen non-stop. Maar nu ik hier zit te schrijven en de foto’s aan het uitzoeken ben denk ik alleen maar: deze meid wil naar weer terug naar Manhattan. Gelukkig troostend met de gedachte dat die volgende keer ongetwijfeld géén twintig jaar op zich laat wachten.