Stel je voor: het jaar is 1998. Internet staat nog ultiem in de kinderschoenen. Plaatjes downloaden kost zo’n twintig minuten per stuk, YouTube is nog enorme toekomstmuziek. Voor videoclips zijn we in dit tijdperk aangewezen op TMF. Tussen het geweld van de boybands en de girl groups in was ze daar ineens: Cher. Of nou ja, eigenlijk terug van weggeweest. Maar dat wist ík op dat moment nog niet. 

Want ik zal het maar eerlijk zeggen: ik dacht precies 25 jaar geleden -het moment dat gigahit Believe het levenslicht zag- dat Cher een man was. Niet qua looks, want ik had de beste vrouw nog nooit in een videoclip gezien, maar wat betreft haar unieke stemgeluid. Bizar natuurlijk, want sinds die tijd is Cher mijn ultieme heldin geworden. De überdiva. M’n spirit animal.

Maar goed, de liefde begon niet alleen voor mij vijfentwintig jaar geleden met Believe. De carrière van Cher lag in 1998 voor de zoveelste keer aan het infuus toen zij besloot om een nummer op te nemen wat daarvoor al máánden door iedereen afgewezen was, Believe dus. Cher wilde dat haar stemgeluid zou klinken als een telefoon, dus werd er enigszins gefrutseld aan de effecten. Dat leverde de primeur van het inmiddels wereldberoemde auto-tune op. Ook nog steeds bekend als het Cher-effect. Talloze artiesten hebben het in de afgelopen vijfentwintig jaar ingezet en ook Cher blijft er tot op de dag van vandaag trouw aan. Een tikkeltje too much als je het mij vraagt.

Het is een bijzonder moment. Vijfentwintig jaar Believe. Niet alleen omdat het ‘t meest succesvolle nummer (en album) uit Cher d’r leven werd. Maar ook omdat Cher -hoe enorm veel ik ook van haar houd- steeds weer teruggrijpt naar dát succes. In de albums die volgden klonk altijd weer het bekende Believe-geluid of het Strong Enough-sausje, terwijl de klassieke en prachtige en beeldschone stem van Cher dat eigenlijk totáál niet nodig heeft.

Overigens valt het aantal platen dat er volgde sinds Believe onwijs tegen hoor. In 2001 kwam de kopie Living Proof, waarna in 2013 (!) pas weer album Closer to the Truth verscheen. In de tussentijd maakte ze wel de film Burlesque en dito soundtrack. En popte ze op in de tweede Mamma Mia-film en maakte daar zonder pardon een heel Dancing Queen-album omheen met ABBA-covers. Cher doet wat ze wil, heeft geen haast of ambities. Plezier maken is het enige dat telt.

En dus komt er daarom nu voor de allereerste keer in de 77 jaar dat Cher op de aarde is, een kerstalbum van haar hand. Niet omdat ze het zelf zo enorm graag wilde, maar op verzoek van haar platenmaatschappij. Christmas is er wel eentje geworden op z’n Chers. Dus met likjes van oude successen, aangevuld met wat kerstklingeltjes hier en daar. Eerste single DJ Play a Christmas Song is eigenlijk de zoveelste wederopstanding van Believe, wellicht draai ik ‘m daarom al drie weken non-stop. Het eerste kerstcadeautje komt dankzij Christmas van Cher vroeg dit jaar, maar eigenlijk is dit alles wat ík onder de kerstboom zou willen vinden. Of nou ja, misschien een setje concertkaartjes erbij dan. Want ondanks dat Cher twintig jaar geleden voor het eerst met haar farewell tour begon, kan ik me niet voorstellen dat deze actieve meid niet nog minstens één keer de wereld overgaat met haar talloze hits. Zeker weten doe ik het niet, dus laat het dan maar een kerstwonder zijn. Als iemand in wonderen gelooft, dan is Cher het wel.